nombre-2386

Autor: Ane Urzelai Olabide

Dimensiones: 90x90cm

Irudikatzen dudan zuhaitza ez dago begi-bistan, baina ezta kanpoan ere. Zuhaitz ezkutua da, baina bertan dago. Itzalen eta soilguneen artean altxatzen da, non argiak herabeki iragazten diren hostoen artetik, lurrean urrezko trazuak marraztuz. Ez du nabarmentzea bilatzen, baina haizearekin kraskatzen duen adar bakoitzean eta lurrari eusten dion sustrai bakoitzean sentitzen da haren presentzia. Leku horretan, sekretuak lurrarekin elkartzen dira, eta aireak hitzik behar ez duten xuxurlak daramatza. Han, zuhaitza lekuko isil bihurtzen da, gotorleku diskretu. Ez du inposatu beharrik esentziala izateko; hortxe dago, tinko, ikusi nahi duenaren zain. Agian, zuhaitz hau imajinatzean, zerbait gehiago proiektatzen ari naiz. Agian, ni ere bera bezalakoa naiz: ezkutua, baina oraina; konfiantzaz soilik agertzen den sustraia, babesa eskaintzen duen enborra, baina inposatu gabe. Eta orduan, neure buruari galdetzen diot: Ez ote da hori nire sentimenduak munduari erakusteko dudan modua?